چشــــــــــمها را باید

شب به شب دریـــــــا کرد

باید آنگــــــــاه که تنهایی را

 درشبی تـــــــارتر اززندگی

آن عاشــــق شــــــیدا دیدیم

دل به امیـــــــد سپاریـــــم

همچو گل باید خندید به دنیـــــــــای دروغ  زنــــــدگی یــــــــــک آه است

اولیــــــــن دیـــــــدار

اولیـــــــن تنــــــــــدیس زیبــــــای ســــــلام

اولیــــــــن گل واژه های هرکـــــــــلام با نــــــــگاهی آسمــــــانی 

مهـــــــــــــربان

دل تهــــــــــی از کینه ها

 چشــــمها خـــــــــالی زهر رنگ وریا دســــــتها شرمنده احســــــاس ما

 اولیـــــــــــــن دیــــــــــــدار

 اولیــــــــــــــن تنــــــــدیس زیبـــــــــای ســــــــلام

 باکلامی تــــــازه تر از غنچــــــــــه ها

 با صــــــــداقت همچو رنـــــــــگ یاسها

دل پرازغوغــــــــــا وجان در جنب وجوش

چشـــــــمهامان آشـــــیان سارها

وه چه زیـــــــبا وچه شـــــــــور انگـــــــیز بود

لحـــــــــظه های اولیـــــــــن دیــــــــــدارمان